Ελένη Πολυχρονάτου

Μέσα σε μια απρόσωπη υπόσταση του ανθρώπου και στη δίνη ενός νοσούντος πολιτισμού, έρχεται η εικαστική τέχνη της Ελένης Πολυχρονάτου για να μας ταξιδέψει σ’ έναν συμπαντικό κόσμο, ο οποίος όμως είναι ουσιαστικά πολύ κοντά σε μας.

Με τη δύναμη της αφαίρεσης, το επιλεκτικό μοίρασμα συμβόλων, την κλιμακωτή ανάβαση προς το πέραν των δυνάμεων μας, με τις δυνάμεις μας όμως και για τις δυνάμεις μας, πλέουμε μέσα στο έργο της Πολυχρονάτου για να δομήσουμε τα οικήματα του περάσματος μας από τη ζωή.

Σχήματα, χρώματα, μορφές και χώροι σε ένα κλιμακωτό αλισβερίσι, σε μια αναμέτρηση με τις πνευματικές δυνάμεις και την υπερβατική τους πορεία στο στόχαστρο μιας ψυχικής ανάγκης για δημιουργία και για επαναφορά στον κόσμο μιας προπατορικής απλότητας.

Το έργο της αναδύεται, ορόσημο και φυλαχτό, σημείο αναφοράς μιας πορείας ανθρώπου που αναμένει να επικοινωνήσουν μαζί του οι συν-άνθρωποι, αντλώντας εκείνα τα στοιχεία που τους κάνουν κοινούς αγωγούς μιας αναγνωρίσιμης αλήθειας.

Απολυτρωτικό και καθοδηγητικό, υπαινικτικό και διαδραστικό έχει τη δύναμη να αναιρεί όλες εκείνες τις ταξινομικές αναγωγές που του αφαιρούν τη δύναμη να ίπταται πάνω από τις επιστημονικές διελκυστίνδες και τις γνωσιολογικές παρατηρήσεις, προσφερόμενο κάθε φορά σε μία νέα παρατήρηση, ένα νέο ανάγνωσμα, μια νέα αναζήτηση που γονιμοποιεί τη σκέψη, τη κατανόηση, τη φαντασία ή τη δημιουργία.

Το εικαστικό έργο της Πολυχρονάτου, φανός και παραστάτης, αρμός και αρμονία θυμίζει κάθε φορά τον τόπο προέλευσης, τον τρόπο ζωής, τον άχρονο τίτλο δημιουργίας ως δομικό υλικό μιας πανανθρώπινης ανάγκης επικοινωνίας με θεμέλιο τη διαισθητική μέθεξη των πρωτογενών υλικών της ανθρώπινης υπόστασης: του βλέμματος, του ακούσματος, της οσμής, του αγγίγματος και τελικά του οράματος για μια ποιοτική ζωή.

Οι εικαστικές παραστάσεις της σε οδηγούν μέσα από προσωπικά μονοπάτια σ’ ένα αισθητικό σεργιάνισμα στη σαγήνη της απλότητας, σ’ έναν οίκο ψυχής απαλλαγμένο από περίτεχνες επιτηδεύσεις και σε μια τιτάνια προσπάθεια ανύψωσης της τέχνης ως δομικό συστατικό της κοινωνικής, πνευματικής και πολιτισμικής δημιουργίας.

Με εικαστικά έργα πλοηγούς και σηματοδότες, όπως της Ελένης Πολυχρονάτου, με την ανάταση του μύστη που επισύρει η προσέγγιση στο πολύτιμο, με την απολύτρωση από το πρόσκαιρο και το ρευστό, με τους ορίζοντες ταγμένους στον κυκεώνα των αλλοτριώσεων και τη θύμηση αλώβητη να γιγαντώνει τις δεήσεις μιας ασυμβίβαστης εντολής, όπου η Φύση και ο Πολιτισμός κληροδοτούν τη μαγεία της υπέρβασης, ακροπατούμε στη νηρηιδική κοιτίδα της Τέχνης.