«Ζωγραφίζοντας τις λέξεις »
(1996, Ε. Π. Α. Σ. Κ. Τ.) Μαρίνα Πίσπερη

«Η ζωγραφική όπως και κάθε ποίηση συμμετέχει στο Θείο»
Μάρκ Σαγκάλ, Μαρίνα Πίσπερη, Ιστορικός Τέχνης

Στο έργο της Ελένης Πολυχρονάτου η Αγάπη της για την Ανθρώπινη Διάσταση σβήνει τα σύνορα Ονείρου και πραγματικότητας και μεταφέρει το θεατή σ΄ένα Μαγικό αλλά και Αληθινό Κόσμο.

Η καλλιτέχνης εμπνέεται από Φράσεις και Φιλοσοφικούς συλλογισμούς που αφού βιωθούν μεταμορφώνονται σε χρώμα, ύλη και φως.

Τα γράμματα αποδίδονται από ένα προσωπικό κώδικα συμβόλων, οι λέξεις ζωγραφίζονται και ένα σύμπαν λεπτών σημείων πάλλεται στο κατώφλι του συγκεκριμένου με το αφηρημένο.

Η λιτότητα και η ποίηση της γραμμής καθώς και η αρμονική συμφωνία των σχημάτων ή των χρωματικών τόνων δημιουργούν μια μουσική σχέση ανάμεσα στις φόρμες.

Η όλο και εμφανέστερη διαύγεια των συνθέσεων στις οποίες βασιλεύει η αμεσότητα και η απλότητα των εκφραστικών μέσων φανερώνει μια πρωταρχική πεποίθηση της δημιουργού : ότι «Το Προσωπικό είναι και το Ουσιαστικό καθώς μας οδηγεί στο δρόμο προς την Εσωτερική Αλήθεια και Φώτιση».